Sa stanovišta građevinske fizike optimalno je postavljati izolaciju sa spoljne strane zgrade: na taj način rizik od pojave kondenzacije je minimiziran a postojeći zid postaje dobra toplotna zaštita sa iskorišćenim akumulacionim kapacitetom. U nekim slučajevima spoljašnje izolovanje zida nije moguće ili pak unutrašnja izolacija daje više koristi. Kod dogradnje postojećih zgrada nije uvek izvodljivo spoljašnje izolovanje posebno u slučajevima kada izgled fasade mora biti očuvan. U slučaju zidova koji su u neposrednom kontaktu sa tlom, unutrašnja izolacija je često jedini način poboljšanja toplotne izolacije. Unutrašnja izolacija ima značajne prednosti kod izolovanja prostorija za privremenu upotrebu koje se ne greju stalno: one mogu biti ugrejane sa minimalnim utroškom energije. Unutrašnju izolaciju radimo mineralnom kamenom vunom, stiroporom i stirodurom, zavisi od dela koji se radi u objektu.